
Audioarchitektura jest utopijną wizją miasta, które nie może być usłyszane. Innowacyjny system emisji dźwięku, który izoluje ludzi od trudnej do zniesienia audiosfery zatłoczonych ulic, ruchu samochodowego i hałasu – nienaturalną i nieodłączną częścią naszego życia.


Niewidoczne budynki dźwiękowe, rozproszone wzdłuż chodników, w parkach i na bulwarach, emitujące fale dźwiękowe, które toną w miejskim hałasie. Obserwator przechodząc w ich otoczeniu otaczany jest przez dźwięk hipnotyzującej kompozycji koncertu Steve’a Reich’a, transmitowanej na żywo z hali koncertowej lub melodię kropel deszczu spadających na cynę dachów miejskich budynków. Dziś jest to utopijna technologia, ale Architektura Dźwięku jest platformą do dyskusji na temat ekologii akustycznej, akustycznego krajobrazu miasta i jego wpływu na mieszkańców.
