Dotychczas rozdzielone topograficznie zróżnicowane obszary funkcjonalne miasta łączą się w przedłużeniu swoich intuicyjnych ciągów komunikacyjnych. Kładka wyrastając z zielonego naturalnego kontekstu, w którym się znajduje, łączy brzegi rzek na wzór strukturalnej budowy roślin, które stanowiły konceptualne odniesienia do projektu.
Projektowana przeprawa to prosta ale rozpoznawalna forma, która respektuje istniejący już krajobraz. Zaproponowana bryła nie tylko jednoczy się z naturalnym otoczeniem, ale wykorzystuje i potęguje jego swobodną rekreacyjną atmosferę. Utrzymuje równowagę pomiędzy ingerencją człowieka w środowisko, a zachowaniem jego atrakcyjnego naturalnego środowiska.
Kładka wyrastająca z zielonego naturalnego kontekstu
Dynamizm złożonej geometrycznej struktury przypominającej budowę liści.
Prosta na pierwszy rzut oka architektura zlewającego się z zielenią mostu, przy bliższym doświadczeniu zaskakuje dynamizmem swojej złożonej geometrycznej struktury przypominającej budowę liści. Geometryczne zabiegi harmonizują bryłę mostu z kontekstem zróżnicowanego otoczenia oraz sprytnie ukrywają jej elementy konstrukcyjne. Wykorzystane materiały – beton oraz drewno (lub kompozyt) – podkreślają jej nowoczesną estetykę, a rozrzeźbienie nadaje bryle jej lekką i swobodną formę.
Ujęty w szarościach koloryt połączony z naturalną kolorystyką drewna i otoczeniem zieleni doskonale odnajduje się w rzeczywistości miejskiej jako zielona oaza. Projektowane siedziska i strefy odpoczynku integrują się z konstrukcją mostu kontynuując jego dynamiczne kształty. Zaproponowane zagospodarowanie (szczególnie w rejonie Ostrowa Tumskiego) pokazuje także nowe możliwości funkcjonalne miejsca – otwierając przed mieszkańcami Poznania zapomnianą i niedostępną przez lata przestrzeń południowej części Ostrowa Tumskiego.
